Ik hoef maar even van mijn fiets te stappen, of er verzamelt zich – op veilige afstand – een groepje toeschouwers. Kinderen, maar vaak ook volwassenen.Ze staan zwijgend te kijken hoe ik mijn waterflessen bijvul, hoe ik op mijn kaart kijk en hoe ik een smsje stuur.

Na de nodige moed bij elkaar gesprokkeld te hebben roept er een: ‘Djambo!’ Hallo! ‘Djambo!’, roep ik terug en het hele groepje begint te giechelen. Vervolgens roepen ze allemaal: ‘Djambo, djambo, djambo!’ En als ik niet telkens reageer: ‘Mzungu – blanke – djambo!’

Dan stap ik maar weer op de fiets en rijd ik verder.