‘U mag hier eigenlijk niet zijn’, zegt de soldaat schoorvoetend.

‘Oh’, zeg ik, ‘waarom niet?’

‘Vanwege de veiligheid van de president.’

Ik kijk om me heen. Ik sta even buiten Parimaribo en heb net een foto van de oever van de Surinamerivier gemaakt. ‘Maar dit is toch de openbare weg? Of heb ik ergens een slagboom gemist?’

‘Ja, het is de openbare weg. Maar het gaat om de veiligheid van de president’, zegt de soldaat nog eens en hij knikt naar een bosje even verderop waarachter een grote villa schuilgaat.

‘Oh sorry’, zeg ik maar en maak rechtsomkeert.

‘Bedankt voor uw begrip!’, roept de soldaat nog, en hij zwaait.