Tag archieven: hotel

Sika’s en ratten

Zondag, Pikin Saron – Republiek

Mevrouw Gerda wilde gisterenavond mijn voeten controleren op sika’s, dat zijn de zandvlooien waar ik al eerder voor gewaarschuwd was. De vrouwtjes houden zich schuil in het savannezand en boren zich graag een weg in de huid van je voetzolen om daar hun eitjes te leggen. De eitjes groeien daar dan rustig uit tot larfjes. Het schijnt enorm te jeuken. Als de zweer groot genoeg is, kan je met een naald proberen om de eitjes er uit te lepelen.

Liever voorkomen dan genezen dus.

Na mijn confrontatie met de dronken basha moest ik gisterenavond op zoek naar een wat meer aangename slaapplaats. Ik had niet veel tijd voordat het donker werd en ben te raadde gegaan bij een groepje mannen dat voor de supermarkt hing. Drie van hen waren zelf nogal onder invloed, maar één man keek helder uit zijn ogen. Meneer Pijper, zo stelde hij zich voor.
Meneer Pijper verwees me eerst naar de basha, maar knikte begrijpend toen ik zei dat de basha iets te veel bier op had om gasten te ontvangen. ‘Ik zou zeggen dat u naar de kapitein moest gaan, maar helaas is de kapitein momenteel in de stad’, zei hij plechtig. Hij zweeg even en vulde toen aan: ‘maar de moeder van de kapitein kan u misschien wel helpen.’

Lees verder

Mashallah!

het uizicht van hotel MashallahHet hotel heet Mashallah.
Adan, mijn Reddende Engel en Aspirant Echtgenoot, heeft het me aangeraden. Hij ging ervan uit dat het gerund zou worden door een moslim en dat het dus wel snor zou zitten met een veiligheid. De andere opties waren overigens Guesthouse Safe en Multichoiche Motel. Namen die toch enigszins bedenkelijk klinken.

Maar goed, Mashallah dus. De kamer ziet er niet zo fris uit als ik misschien gewenst had. De gordijnen zijn smoezelig en de halve vloer van het was- en wc-hok staat blank door gebrek aan een afvoerputje. Op het bed ligt een wollen deken met een onbestemde kleur en een vaal geworden Tweety-laken. Maar ik ben al lang blij dat ik een slaapplaats heb en neem de kamer zonder verder onderhandelen. Lees verder

Het huis van de schildpad

Lees eerst Olympisch goud.

De Bungei villaWilfred vertelde me eerder dat veel atleten aan de drank raken als ze een punt hebben gezet achter hun sportcarrière. Jarenlang hebben ze super gedisciplineerd geleefd. Het programma van elke dag lag vast. En nu hebben ze plots niets meer te doen. Ze hebben te veel geld en te veel tijd en slijten hun dagen voortaan in de kroeg.

Wilfred zelf heeft geen last van die apathie: zijn bedrijf Tortoise – Schildpad – groeit met de dag. Het is niet alleen de naam van zijn restaurant en zijn hotel in aanbouw, maar ook van zijn transportonderneming en landbouwbedrijf. Hij heeft net twee vrachtwagens aangeschaft en samen met zijn vrouw Josphine is hij een kippenboerderij en een theeplantage en een begonnen. Lees verder

Op weg naar het werk

Elk zichzelf respecterend hotel heeft hier een bewaker. Een man met stevige kisten en een flink geweer. Soms met een bajonet erop. Het ziet er wat afschrikwekkend uit, zo op het eerste gezicht. Maar dat is waarschijnlijk dan ook de bedoeling.IMG_3282

Maar als bewaker Leonard tegen het vallen van de avond naar zijn werk fietst, zijn geweer op zijn rug en zijn zadel net iets te laag voor zijn lange benen, ziet hij er toch aanmerkelijk minder dreigend uit.

Smetje

Hotel KaolackKaolack

In een sjiek hotel in Kaolack ontmoet ik een ander slag mensen dan ik op een gemiddelde dag tegenkom. Dames en heren met four-wheel drives en glanzende gewaden die nonchalant hun iPhones bewerken, ontwikkelingswerkers die tot ver in de avond over hun laptops gebogen zitten en zakenlui die voetbalkijkend netwerken aan de hotelbar. Lees verder