Omelet en bruine bonen

OntbijthoekTambacounda – Koumpentoum, 109 km

Onderweg van Tambacounda naar Kaolack ontbijt ik ’s ochtends meestal in het gezelschap van vrachtwagenchauffeurs en busreizigers. Het is een deel van de doorgaande route van Bamako naar Dakar en in elk dorp is wel een ontbijtgelegenheid. Dat wil zeggen: een paar bankjes en een tafel onder een afdakje, afgeschermd van de straat met wapperende lakens. Achter de tafel zit een man of vrouw aan de lopende band omeletten te bakken.

“Wil je één of twee eieren als omelet? Wil je er ui in? En wil je dan een stuk stokbrood of een baguette? En wil je er mayonaise bij? Ook iets te drinken? Café au lait?”

De café au lait bestaat hier uit een theelepel Nescafé en een half blikje mierzoete, gecondenseerde melk, aangelengd met kokend water. Een drank die ik normaal gesproken niet echt zou kunnen waarderen, maar die ik op fietsdagen gretig achterover sla. Goed voor de energie…

En als er geen eieren zijn, dan zijn er altijd bruine bonen of doperwtjes met ui en flink veel rode peper. Op een stuk stokbrood met wat mayonaise blijkt dat mengsel hier ook heel gangbaar te zijn als ontbijt. De eerste keer sla ik wat huiverig af, maar als ik dan toch een keer probeer, ben ik om.

Ik zal ze missen, die ontbijtjes, als ik straks weer terug ben in Nederland.